E-privacyverordening 2019: dit moet je weten

De Europese Unie heeft het in 2019 en nu in 2020 druk met een nieuwe privacywet: de e-Privacy Verordening (ePV). Deze nieuwe wet gaat een grote invloed hebben op hoe we online communiceren en welke gegevens verzameld en opgeslagen moeten worden. Dit is wat je moet weten over de nieuwe verordening.

Waarom de e-Privacyverordening?

Een tijdje geleden kregen we te maken met de Algemene Verordening Gegevensbescherming (AVG). De ePV gaat nog een stukje verder.

Dankzij de AVG hebben we nu een wirwar van cookiemeldingen. Op de ene website krijg je simpelweg geen toegang als je de cookies niet accepteert en bij de andere is het een melding ter kennisgeving. Weer andere websites doen het op de ‘goede’ manier: de bezoeker bepaalt zelf welke cookies geplaatst worden en welke gegevens er verzameld worden. Onder meer die situatie gaat de nieuwe wet verhelpen.

Wat reguleert de e-Privacyverordening?

De E-Privacy Verordening bestond al een tijdje als richtlijn, maar nu wordt het echt een verordening. Let wel: het is een Europese wet, dus hebben veel partijen ermee te maken. Dat zorgt meteen al voor vertraging: pas in 2020 zijn de definitieve wetteksten er.

De nieuwe wet gaat regelen hoe en of de cookiewall nog ingezet mag worden. Daarnaast reguleert de verordening het gebruik van gegevens voor commerciële doeleinden. Ook gaat het over ‘Device Fingerprinting’ en de minimumeisen van ‘Privacy by Design’: het principe dat privacy voorop stelt bij het ontwerpen van nieuwe producten, diensten en processen.
Het klinkt allemaal niet hoopgevend voor de marketeer. Vooral op het gebied van cookies, die nu nog gebruikt worden om target marketing in te zetten, is er commotie: er valt waarschijnlijk weinig data te verzamelen, waardoor er minder goed kan getarget kan worden. Dat betekent automatisch een slechtere conversie.

Straks gelden weer nieuwe regels omtrent cookies.

Betekent deze wet de doodsteek voor online marketing?

Goed om te weten: deze wet is vooral bedoeld om verwarring weg te nemen. Nu klikken mensen bijvoorbeeld nog achteloos op ‘akkoord’ bij een cookiemelding. Vraag ze achteraf waar ze mee akkoord zijn gegaan en ze hebben geen idee. Die situatie moet volgens de Europese Unie worden voorkomen.

Cookies zijn niet bedoeld om de spion uit te hangen bij de bezoeker. Cookies zijn eigenlijk bedoeld om het gebruiksgemak te vergroten. Denk maar aan digitale sleutelbossen die wachtwoorden onthouden. Op het gebied van reclame is het ook fijner als je als schoenenfreak reclame voor een schoenenzaak ziet, dan voor babyvoeding, terwijl je nog lang niet over kinderen denkt.

Hetzelfde geldt voor locatievoorzieningen: het is handig dat je met een lege tank meteen een tankstation in de buurt kan vinden. En op vakantie wil je toch wel graag een leuk koffietentje in de buurt kunnen vinden.

Helaas is de reflex bij beleidsmakers vaak dat ze willen verbieden en afschaffen. Deze beslissingen zijn vaak gestoeld op onwetendheid of angst. Er is paniek om de privacy.

Van AVG naar ePV

De nieuwe ePV lijkt vooral te zijn ontstaan uit paniek om gevolgd te worden en door paniek om cookies. Het probleem is dat men cookies niet goed begrijpt. Wetgeving is nodig om buitensporige dataverzamelingen tegen te gaan, maar verbieden gaat te ver.

Wat 2019 ons gaat brengen met deze wet, valt nog te bezien. Wat wel duidelijk is, is dat het nog voor een hoop opschudding gaat zorgen. Dat hebben we met de AVG wel gezien. Het inschakelen van een privacy consultant zal zeker verstandig zijn om te waarborgen dat persoonsgegevens daadwerkelijk op een juiste manier worden verzameld en verwerkt. De ePV stelt straks hardere eisen aan privacy dan de AVG deed. Als klantgericht bedrijf wil je dat klanten je kunnen vertrouwen, en dat begint met hoe je met hun privacy omgaat.